Το πρότυπο MSX δημιουργήθηκε από την Microsoft Ιαπωνίας το 1983 ως μια ενιαία πλατφόρμα HardWare και SoftWare, στην οποία θα μπορούσαν να βασιστούν διαφορετικοί κατασκευαστές για να φτιάξουν υπολογιστές που θα ήταν συμβατοί μεταξύ τους.
Είχε σαν βάση τον επεξεργαστή Ζ80 και την MSX-Basic.
Αντίθετα με ότι συνέβαινε Στην Αμερική και στην Ευρώπη, όπου οι εταιρείες υπεραμύνονταν με νύχια και με δόντια των πατεντών τους, οι Ιάπωνες κατασκευαστές μοιράζονταν τις πατέντες και ανταγωνίζονταν με βάση την ποιότητα και το κόστος των κατασκευών τους.
Την συνταγή MSX ακολούθησαν πολλές εταιρείες (Sony, Mitsubishi, Sanyo, Toshiba, Hitachi, Panasonic, Canon, Casio, Yamaha... κ.α.), αλλά κυρίως Ιαπωνία και Κορέα. Η παρουσία του στην Ευρώπη ήταν ισχνή (μόνο στην Ολλανδία πήγε καλούτσικα λόγω της ενασχόλησης της Philips), ενώ, παρότι πίσω από το πρότυπο ήταν η Microsoft, στην Αμερικάνικη αγορά μόνο η Spectravideo ασχολήθηκε. Η Spectravideo δεν ήταν σε θέση να αντιπαρατεθεί στην Αμερικάνικη αγορά με την Commodore και να εμπλακεί σε πόλεμο με τον φοβερό τότε Jack Tramiel. Το ίδιο και η Philips στην Ευρώπη, είχε απέναντι τον Θείο Clive Sinclair και τον Alan Sugar, που είχαν καθιερωθεί πλέον ως κατασκευαστές μηχανημάτων με επεξεργαστή Z80 (Sinclair ZX και Amstrad αντίστοιχα).
Το φαινόμενο MSX επεκτάθηκε σε τέσσερις γενιές μηχανημάτων:
MSX (1983, Z80)
MSX2 (1986, Z80)
MSX2+ (1988, Z80)
MSX Turbo R (1990, Ziglo Z800)
Οι turbo R εμφανίστηκαν στην αγορά το 1990, αλλά δεν κατόρθωσαν να γνωρίσουν επιτυχία, εξαιτίας της έλλειψης υποστήριξης και της ανερχόμενης δημοτικότητας των PC συμβατών.
Η παραγωγή τους σταμάτησε το 1995.
Συνολικά πουλήθηκαν 5 εκατομμύρια MSX υπολογιστές, έγιναν δηλαδή σχετικά δημοφιλείς, αλλά όχι το παγκόσμιο πρότυπο στο οποίο στόχευαν.
